Zur Hauptseite

 

E-Mail

Fasnacht 1997
Fasnacht 1998
Fasnacht 1999
Fasnacht 2000
Fasnacht 2001
Fasnacht 2002
Fasnacht 2003
Fasnacht 2004
Fasnacht 2005
Fasnacht 2006
Fasnacht 2007
Fasnacht 2008
Fasnacht 2009
 
Fasnacht 2010
 
Fasnacht 2011
Fasnacht 2012
 
Fasnacht 2013
 
Fasnacht 2014
 
Fasnacht 2015
 
Fasnacht 2016
 

Zur Verfügung gestellt von
ARONET GmbH

JUBILÄUMSFEST

CALI & STÄFFE 2006

Auftritt Cali als Conférencier Heinz-Rüdiger Schnauze


Cali:
Grüezi mitenand. Min Name isch Heinz-Rüdiger Schnauze. Ich bin de Hofnarr vo de Vereinigung schwäbisch-alemannischer Narrenzünfte und ich han de ehrevolli Uftrag kriegt, als Conférencier durch die Jubiläumsparty „10 Jahre Cali&Stäffe“ z füehre.

Ich han mich in dieser Funktion gäge viele hochkarätige andere Bewerber chönne doresetze. Z’erscht hend sie en gwisse Herr Bühlmann oder Brüllmann wölle verpflichte. Aber Mann o Mann, das hett en Wirbel gä. Us Protest gäge die Nomination hend sich d Städtlihüüler per sofort ufglöst.

Als witere Kandidat isch eine ghandlet worde, wo au sehr guet und luut rede cha, en gwisse Rudolf Frey. Aber mini Kliente hend denn befürchtet, dass de Rudi de Termin vom Jubiläum chönnti verpasse. Oder no schlimmer: Dass er bim Dessert en Rückkommensatrag stelle würdi, will er vergässe het, d Vorspiis lo serviere.

Also isch d Wahl denn uf mich gfalle, die Jubiläumsfiir
z’ moderiere unter dem Motto: Der Beethoven hett nur 9 Symphonien gschafft, Cali und Stäffe bringe scho s 10. Programm!

Hütt obe wemmer de Ablauf nomol churz bespräche. Die beide Jubilare sette jede Moment iiträffe.

 

Auftritt Stäffe unter den Klängen von Beethovens „Freude schöner Götterfunken“.

 

Cali:
Es schöns Geburtstagskleid hesch do, Stäffe. Isch das en Cali-Torte?

Stäffe:
Dumme Seich, die Torte isch viel grösser und besser: das isch die neui Stäffe-Torte!

Cali:
Wo hesch denn de Cali?

Stäffe:
Dä hett weder emol kei Zyt. Sit dä Zunftmeister isch, gseht mer ne chum no. Wahrschinlich gett er grad weder irgendwo es Interview, damit sin Grind morn weder i de Ziitig isch.

Cali:
Aber ohne Cali chömmer doch die OK-Sitzig für die Jubiläums-Party ned abhalte. Dä muess doch deby sii.

Stäffe:
Dumme Seich. Dä macht sowieso, was ich säge.

Cali:
Aber de Cali...

Stäffe:
Cali, Cali, Cali:
Cali-Torte, Cali-Plakette, Cali-Fotos, Cali-Baum, Cali-Predigt, Cali-Sprüch, Cali-Gsang, sogar en Cali-Marsch hed d’Zunftmusig im Gampi urufgfüehrt: immer nur Cali, Cali, Cali.

Cali:
Jo, aber...

Stäffe:
Wenn die Lüüt wüsste, dass ich hinter all dene Uftritt vom Zunftmeister stohne. Ich organisiere alles, ich schriibe alles. Wäg dere Predigt a de Narremäss bini äxtra of Rom abe greiflet und ha mitem Benedikt dä Text besproche.

Cali:
Jetzt beruhig dich doch. Ich mein ja nur, das Duo heisst halt Cali&Stäffe und wenn mir die Jubiläumsparty wennd organisiere hött, do setted scho beidi deby sii.

Stäffe:
Los, wennds die beruhigt, wenn de Cali wenigstens virtuell awäsend isch, denn chöne mer jo es Bild vom ihm ufstelle. Das isch jo wie bim Fidel Castro in Kuba, dä Persone-Kult.

 

 

Stäffe präsentiert ein Poster von Cali und stellt es auf.

Cali:
Apropos Kuba und Personekult: Ich han sowieso de Idruck, das vereinigte Willisau nämi immer mehr kommunistischi Züg a.

Stäffe:
Das isch jetzt aber doch übertriebe. Wie chonsch do druf?

Cali:
Jo wäge dere subversive Cuba-Bar im Grüter-Gässli. Und vor de neue Gmeindsverwaltig baueds en Muur schlimmer als zu de truurigste DDR-Ziite!

Stäffe:
Die Muur hett scho ihre Sinn, wenn mer gnau luegt.

Cali:
Denn erklär mir mol, wofür die söll guet si.

Stäffe:
Das sind die neue Willisauer Urnegräber.

Cali:
Wie bitte? Urnegräber?

Stäffe:
Do wird emol d’Äsche vo allne biigsetzt, wo ihri politische Ambitione noch de Fusion vo Stadt und Land hend müesse begrabe.

Cali:
Seltsame Bräuche. Aber jetzt müessted mir ändlich die Jubiläumsparty organisiere.

Stäffe:
Richtig, d Iladigschärtli settid scho lang use. Ich werde öppis Originells gestalte.

Cali:
Entschuldigung, aber ich bin ned ganz sicher, ob du de richtigi Maa bisch für dä Job, wenn ich mir die Bemerkig erlaube darf...

Stäffe:
Wo fählts der eigentlich? Was erlaubsch du dir?

Cali:
Ich meine nur: En Grafiker, wo a de Städtlifasnacht die altehrwürdige Karnöffelzunft mit „Karnäffelzunft“ aschriibt.

Stäffe:
Das hett dänk zum Motto vo dem Umzug passet: Det het mer de Lüüt ou es A wölle für nes U verchaufe.

Cali:
Also chömed mer zum Apéro.

Stäffe:
Richtig, de Apéro mache mer i de Gulp obe.

Cali:
Aber das Gebäude wird doch abgrisse.

Stäffe:
Chasch dänke, das stoht no länger als de Löie.

Cali:
Jo, es gitt scho wieder ganz neui Projekt für die Gulp.
E Vision isch gfrogt.

Stäffe:
E Vision? Tued das ned weh?

Cali:
Wie mers nimmt. D Agro-Vision zum Bispiel isch schon en ziemlich schmärzhafte Prozäss.

Stäffe:
Mir chönnt jo die Agrovision i d’Gulp ue verlegge. Zäme mit mim Bluegrass Festival gäb das es wunderbars multikulturells Häppening.

Cali:
Das wär denn scho eher en Horror-Vision.

Stäffe:
Banause. Denn mache mer halt dä Apéro im Rothus. Das stoht jo noch de Vereinigung ziemlich rot-los do.

Cali:
Nei, mer göhnd is Cuba Libre. Dä Schuppe lauft jo wie gstört.

Stäffe:
Und s Trixli stöhnt – es isch ned gloge:
„Hätt au üsi Metzg so zoge.“

Cali:
Jo, jo, üses Trixli. Wär hett das dänkt, dass äs sooo grossi Sehnsucht noch Landluft hett und grad no e Monet vor de Fusion uf Willisau-Land tued zögle.

Stäffe:
Das isch dänk en rein stüürtechnische Schachzug gse. S Trixli verdient als Vermieteri vo de Cuba-Bar so viel Gäld, dass sie d Stüürhöll Willisau-Stadt ufem schnellste Wäg hett wölle verlo.

Cali:
De goht sie jetzt dänk bald uf Obwalde?

Stäffe:
Nein, Trixli, bitte ned, das chasch üs ned atue. Mir bruched dich. Du bisch doch üses unvergänglichi Lieblingssujet.

Beide:
Trixli, Trixli, o bitte bliib do
Chasch de Willi eley jo lo go
Au de Hund würd mer ned vermisse
Würd dä künftig in Obwalde pisse.

 

 

Cali:
Nächsti Frog: Wo ässed mir a dem Jubiläumsfäscht?

Stäffe:
Das isch ned eifach z Willisau. De Schlüssel gitt jo scho wieder de Schlüssel ab.

Cali:
Und im Mohre muesch noch de Bstellig zwei Stund schmore.

Stäffe:
S Foroom chonnt ned ufs nötige Quorum.

Cali:
De Adler, s Tübali und de Schwane müends wäg de Vogelgripp zue tue.

Stäffe:
Und im Untertor isch d’Fiinstaub-Konzentration läbesgföhrlich höch, wö sövu Göpple ufem Postplatz nochem richtige Wäg sueche.

Cali:
S 6130 isch en Durchlauferhitzer für handglismeti Gastronome.

Stäffe:
Defür wirtet im Schlossfäld obe scho nes Johr lang de glich.

Cali:
Kebab wär en Alternative. Aber en Schutt is Arsch als türkisches Begrüessigsritual isch au ned jedermanns Sach.

Stäffe:
I d Chrone chömmer au ned go. Im Zytalter vo de Vogelgripp chasch doch de Lüüt kei Güggali serviere.

Cali:
Ja, söscht mached denn üsi Gäscht nochem Piri-Piri Harikiri!

Stäffe:
Vogelgripp, Rinderwahn, Hormonskandal: weisch afig nömme was ässe hützotags. Am beste mir metzge alli die verbotene Kampfhünd und serviere en Terrier-Terrine und en geschmorete Pitbull.

Cali:
Und zum Dessert gitts Willisauer Ringli.

Stäffe:
Das isch aber ned bsonders originell.

Cali:
Hesch du en Ahnig, die sind ganz höch im Kurs. Hesch ned gseh a de Olympiade in Turin: do hend sie die Ringli sogar als Medaille brucht.

Stäffe:
Das isch s Verdienst vo de Frau Schwägler Beck. Die hett so viel Ziitigs- und Färnseh-Uftritt gha, dass mer sogar z Turin uf die Ringli ufmerksam worde isch. Bi jedere Unwätter-Katastrophe stoht s Schwägler Mägi afig vor de Kamera.

Cali:
Jo, jo: ei Katastrophe chonnt sälte allei.

Stäffe:
Nochem Dessert bruchts de no es Verrisserli.

Cali:
Do sind ihr Willisauer jo a de Quelle mit eurem Original Willisauer.

Stäffe:
Du meinsch dä original Ostblock-Schnaps, wo mitere Willisauer Etikette agschriebe isch. Nenei, do nämmer de lieber de Original Chäppalimatter Stäffebrand.

Cali:
Aber wo fiire mer denn jetzt üses Fäscht, wenn kei Beiz i de Lag isch, dä Grossalass z bewältige?

Stäffe:
Mir göhnd doch ine Waldhütte. Am beste i die vo de Korporation.

Cali:
Guti Idee. Mir froge d’Korporation Stadt Willisau aa.

Stäffe:
Das heisst: Korporation Willisau-Stadt.

Cali:
Äbe nömme: Es heisst jetzt Korporation Stadt Willisau statt Willisau-Stadt.

Stäffe:
Hä?

Cali:
Stadt Willisau statt Willisau-Stadt. Also anstatt Willisau-Stadt Stadt Willisau.

Stäffe:
Läck, die Problem: Gottseidank heisst d Chäppalimatt ou noch de Fusion no Chäppalimatt.

Cali:
En Musig müesste mer au no organisiere. Wie wärs mit de Fäldmusik?

Stäffe:
Viel z’riskant. Bi dene weisch nie, öb si grad en Dirigänt hend oder ned. Do nämmer viel lieber d Rohrmatt Musig, do weiss mer, was mer hett.

Cali:
Scho, aber die träffed au ned immer s richtige Stück. Bim Juniore-Fuessball-Länderspiel ufem Schlossfäld hend
d’ Rohrmättler für die irischi Mannschaft prompt die schottischi Hymne gspielt.

Stäffe:
Denn mache mer halt Kako-Jazz mit de Napfruugger.

Cali:
Super Idee. Und de alt Zunftmeister Felix tritt als Solist am Saxophon uf.

Stäffe:
Aber ned, dass er das arme Instrumänt vomene Napfruugger weder malträtiert wie a de Fasnachtseröffnig.

Cali:
Kei Angst, de Felix isch guet versicheret und hett 50 Prozänt vo dem Schade grosszügigerwiis übernoo.

Stäffe:
Worum nome 50 Prozänt?

Cali:
De Räscht hett är sich mit eme juristische Winkelzug erspart. Ganz nochem amerikanische Justizsystem. Produktehaftig underem Motto: Wenn es Saxophon kaputt goht, isch es noch Artikel 956, Absatz b, Unterabsatz 7c selber schuld, wöu s mangelhaft baued isch. Punkt!

Stäffe:
Super, de rüehre mer am Schluss vo üsem Fäscht alli Täller und Gläser a Bode und der Gisler zahlt, wöu das Gschirr ned wurftauglich isch.

Cali:
Genau, de müesst dä Gisler no sin Usstand zahle, bevor är sich französisch verabschiedet.

Stäffe:
Lieber französisch verabschiede als tschechisch wie die arrogante Globalisierer vo de Lego.

Cali:
Vielleicht müessted mer au no über es Sicherheitskonzept für üses Fäscht nodänke.

Stäffe:
Scho organisiert. Ich ha bereits d Füürwehr für dä Job verpflichtet.

Cali:
Öb das en gueti Idee isch? Die Willisauer Füürwehr isch doch mängisch e chli übermotiviert und hett wölle wäge zwei Zigarillos mit 20 Maa de ganzi Zunftrot us de Turmstube vom Schloss evakuiere.

Stäffe:
Hesch rächt. Und de richtig Brandhärd finde sie au ned immer. Bime Cheminée-Brand uf de Geissburg sind sie statt bim Amrein Franz bim Amrein Robi i d Stube gstörmt.

Cali:
Das wär bem Ledi ned passiert.

Stäffe:
Neinei, dä hätti vorsorglich je 10 Füürwehrmanne zu allne Amreins z Willisau gschickt.

Cali:
So, was fählt no für üses Fäscht?

Stäffe:
Öppis Besinnlichs müessted mer no ha.

Cali:
Vliecht en Mäss zur Eröffnig.

Stäffe:
Mitem neue Willisauer Pfarrer als Fästprediger.

Cali:
Natürlich, mitem Cali.

Stäffe:
Nei, hör uf, ned scho wieder, dä prediget viel z lang.

Cali:
Vielleicht wär dä Pfarrer Sabo usem Baselbiet no z’ha.

Stäffe:
Oder mer nämed en muslimische Imam, das gäb e chli Stimmig. Und de Böttu chönnt im Vorfäld no es paar heissi Karikature veröffentliche.

Cali:
De schribt er wenigstens ned so negativ über die IWG und das innovative Gewerbe im Städtli.

Stäffe:
De innovativsti isch de KAK.

Cali:
KAK?

Stäffe:
Kreiliger am Kirchplatz.

Cali:
Richtig, dä hett doch en Tag vo de offene Türe zur Beläbig fürs Städtli vorgschlage.

Stäffe:
Genial. De wüssed d Lüüt ändlich, dass mer die Gschäft au ungstroft darf beträte.

Cali:
Über d Finanzierig vo üsem Fäscht müessted mer üs no einig werde.

Stäffe:
Mir mache en grossi Tombola mit sensationelle Prise.

Cali:
De Hauptpriis für d’Manne isch es Underwasser-Häppening im neue Gschäft vom Reisebüro Bolliger.

Stäffe:
Und für d Fraue es Tête-à-tête mitem Regierigshängst Büeume.

Cali:
So, ich glaube, mir hend alles.

Stäffe:
Nei, es Gruppefoti müemer no organisiere, mit allne Gäscht ond de Behörde und so.

Cali:
Gueti Idee, aber schick de im Stadtrot Häller Edwin rächtzitig en Iladig, damit er de Fototermin ned verpasst.

Stäffe:
So, jetzt hätte mer alles benenand. D’Hauptattraktion vom Obe isch jo klar.

Cali:
Logo, en Uftritt vo de zunfteigene Brasil-Girls mitem Büsi als Cheerleader!

Stäffe:
Ich wüsst no öppis attraktivers.

Cali:
Natürlich – de Cali...

Stäffe:
...und vor allem de STÄFFE!

Beide:
Cali – Stäffe – Cali – Stäffe – Cali – Stäffe...